อาจเงียบจนเงิบ แต่ในหัวเสียงดังมาก
ได้ข้อคิดจากช่วงปีใหม่หลายอย่าง ทั้งเห็นคนรื่นเริงบันเทิงใจ ท่องเที่ยว จราจรแน่นขนัด แย่งอยู่ แย่งกิน แย่งไป แย่งกลับ
อดนึกถึงคนที่มีลูกหลานเป็นเด็กๆ จนถึงวัยรุ่นยุคนี้ไม่ได้ว่า พวกเราควรจะดูแลบุตรหลานแบบใดดี ท่ามกลางตัวอย่างการกระทำของผู้ใหญ่แบบนี้
อีกทั้งกระแสการจัดระเบียบ ใช้อำนาจ ข่มขู่ลงโทษ วางกรอบให้อยู่ ให้เชื่อ ให้ฟังให้ดู และคิดต่างไม่ได้_ผิดทันที เป็นพวกไม่รู้เรื่องทันที ประหนึ่งผืนดินที่ต้องมีพืชชนิดเดียวที่เหมือนกันหมด ปลูกเป็นระเบียบ พืชต่างชนิดไม่ควรมี ทั้ง ๆ ที่ถ้าดูแลกันตามสมควร ก้อจะมีเหลี่ยมมุมที่มีสวยงาม หลากหลาย
สังคมมีพัฒนาการมาช้านาน เกิดองค์ความรู้ มีข้อมูล ผลงานศึกษาวิจัย ประสบการณ์ที่แบ่งปันกันจนเป็นที่ยอมรับกันแล้วว่า
การเปิดโอกาสให้คิดนอกกรอบ เห็นความต่างเป็นทุน ชวนคิด ชวนสังเคราะห์ ช่วยกันคิด ฟังกัน มีพื้นที่ให้ลอง ลงมือ เจ็บบ้าง ก้อเรียนรู้กัน สร้างพลัง สันติ และความก้าวหน้ามาเป็นที่ประจักษ์
ขณะที่การสอนให้เก่งกว่า ให้เรียนให้ดี ชวนเชื่อ บังคับให้เชื่อ ลงโทษถ้าไม่เชื่อ จำกัด ควบคุมด้วยกำลังที่เหนือกว่า ผลจากการสร้างคนแบบนี้ พบว่ามีคนเห็นแก่ตัวเต็มเมือง ใช้อำนาจกับคนที่อ่อนแอกว่า เอาเปรียบคนอ่อนแอกว่า ถ้ากล้าหน้าด้านก้อได้เปรียบกว่า
ผู้ใหญ่ต้องไตร่ตรองลองคิดดู ว่าจะดูแลลูกหลานอย่างไรดี
เตรียมให้ดีเพราะอีกหลายปีข้างหน้า เขาจะกลับมาดูแลสังคม และคนแก่อย่างเรา
ที่มา : เพจคุยเปิดใจ ลูกหลานปลอดภัย
