"ลูกได้เรื่องสักอย่าง" สิ่งที่พ่อแม่ต้องหาให้เจอ
พบคุณพ่อวัย ๕๗ มีลูกวัย ๑๕ เรียน ม.๓ ปรึกษาว่า ช่วงนี้คุยกับลูกไม่รู้เรื่องเลย ทะเลาะกันทุกครั้งและมักจะจบด้วยคำพูดของพ่อว่า "บอกสอนอะไรก็ไม่ได้เรื่องสักอย่าง เรียนก็ไม่ได้เรื่อง จะเอาดีกับเขาได้มั้ย" แล้วก็แยกย้ายไป
ต้องใช้สิ่งที่กัลยาณมิตรเคยคุยกันไว้มาคุยกับคุณพ่อพอควร แต่โดยรวมคือ…
คำพูดของพ่อหรือแม่ หรือคนที่เด็กรักมากๆ แบบนั้นเหมือนกับ "คำพิพากษาที่ศักดิ์สิทธิ์" ไปๆ มาๆ ลูกจะคิด รู้สึก และเชื่อว่า "ไม่ได้เรื่องสักอย่างจริงๆ" แล้วก็จะต้องไปหา "ที่พึ่งที่ทำให้เขารู้สึกดี ภูมิใจ หรือได้เรื่อง" เช่น เกมส์ที่เขาเอาชนะได้, ยาที่ทำให้รู้สึกเคลิ้ม สบายใจ, เพื่อนหรือแก้งค์ที่ให้ความสำคัญ รวมทั้่งคนรักที่เข้าอกเข้าใจ ให้กำลังใจ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวล "อยู่นอกบ้าน หรือนอกสายตาเรา"
บางทีการที่เด็กต้องไปหาที่พึ่งนอกบ้านก็อาจจะเป็นเพราะเราก็ได้
ชวนคุณพ่อลองดูใหม่ครับ….
ต้องหาสิ่งที่ "ลูกได้เรื่องสักอย่าง" ไม่ว่าอะไรเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ อะไรก้อได้ทั้งนั้น เอาแค่ล้างจานเองก็ลดภาระพ่อแม่แล้ว ชื่นชมว่าเขาสามารถทำได้ ต่อๆ ไปก็จะมีเรื่องที่ "ลูกได้เรื่อง" เพิ่มขึ้นเอง ฯลฯ คุณพ่อรับปากจะลองดู
"ลูกเราเกิดมาเพื่อหลายอย่าง ไม่ใช่เพื่อเรียนดีอย่างเดียว"
ก่อนแยกย้ายกันบอกย้ำคุณพ่อไปว่า
"ต้องหาทางให้ตัวเองใจเย็น ไม่ดุก่อน ไม่ขัดหูขัดตาอะไรไปก่อน ฟังลูกก่อนทำได้มั้ยครับ" คุณพ่อไม่แน่ใจ
แต่คุณพ่อในวัย ๕๗ ก็บอกว่าเวลาจะโมโหก็รู้่ตัว โอว..ดีจังครับถ้ารู้ตัวแล้วอะไรจะทำให้หยุดโมโหได้ครับ… คุณพ่อตั้งใจจะแยกกันก่อนถ้าเกิดเหตุนั้น แล้วค่อยกลับมาคุยกับลูกใหม่…
ได้แต่ชื่นชมอวยชัยให้ทำได้ และถ้าจะให้แนะนำหรืออยากพูดคุยอะไร ให้โทรหากันได้
ขอบคุณภาพจาก D-Dek.Com
ที่มา : เพจคุยเปิดใจ ลูกหลานปลอดภัย
