“แม่แบบพี่น่ะคุยกะลูกได้ แต่ “พ่อเขานี่สิ…พวกเป๊ะ…””
“พ่อเป๊ะ” เป็นความหนักใจหนึ่งของแม่กับลูกวัยรุ่นที่เข้าใจกัน มีให้ได้ยินบ่อยๆ ในวงสนทนาห้องเรียนพ่อแม่ ซึ่งความเป๊ะของพ่อก็หวังดีนั่นแหละ อยากให้อยู่ในกรอบ ในร่องในรอยที่พ่อคิด คาดหวัง จนบางทีได้ยินว่าแม่ต้องรวมหัวกับลูกโกหกพ่อเพื่อให้ได้ออกไปข้างนอก แล้วแม่ไปเที่ยวห้างรอ ฯลฯ
เมื่อถามว่าทำแบบนั้นแล้วจะส่งผลยังไงได้บ้าง หรือถ้าพ่อเขารู้วันหลังจะทำอย่างไร… ก็ไม่ได้คำตอบ แต่คงได้คิดไป
แน่นอนว่าข้อดีในเรื่องนี้คือ ลูกยังมีแม่ที่พึ่งในบ้านอยู่ คุยได้ปรึกษาได้ เรื่องจะยิ่งไปกันใหญ่ถ้าแม่ดันไป “เป๊ะ” ตามพ่อ
แน่นอนเราเปลี่ยนพ่อยาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเปลี่ยนหรือเข้าใจไม่ได้ ลองหามุมเล็กๆ ตั้งเป็นกระทู้ให้ได้คิดตอนมีโอกาส เช่น การขึ้นต้นประโยคชวนคิดว่า ….เป็นไปได้มั้ยว่า…. “ถ้าเราจำกัดลูกมากไป เดี๋ยวจะอัดแน่นจนแตกสักวัน”, เป็นไปได้มั้ยว่า…. “ถ้าเราดุมาก ลูกจะทำตามเราแต่ในเรื่องที่เราชอบ ถ้าเรื่องที่่เราไม่ชอบลูกจะทำใม่ให้เราเห็น”, หรือ …”เราฟังลูกก่อนดีมั้ยว่าลูกคิดอย่างไร….”
ท้าทายดีนะ ลองเอาไปชวนพ่อคิดสักประโยคนึง แบบถามให้ได้คิดสั้น ๆ
ที่มา : คุยเปิดใจลูกหลานปลอดภัย
